Ad wilde altijd al een keertje naar Shanghai vanwege de architectuur. Omdat we toch in de buurt waren leek het ons een goed plan om onze reis te combineren met een bezoek aan deze stad met een waar mini-Manhattan.

Reis naar Shanghai

We zijn al vroeg op pad, want onze trein naar Shanghai vertrekt om 08.00 uur. We hebben onze tijd hard nodig, de ondergrondse metro is een waar doolhof, waar je je rot loopt. Als we op het Beijing South Station aankomen is het even zoeken naar de treinen. Handen wijzen en we volgen maar. Ook al spreken we bewust jonge en moderne mensen aan om de weg te vragen, vaak spreken ze geen Engels of ze durven niet te spreken.

We komen in een hele grote nieuwe hal terecht, het lijkt wel een luchthaven. Op ons kaartje staat 15, dat blijkt onze ‘gate’ te zijn. De scan hadden we al gehad, nu kaartcontrole en door naar ons perron. Daar staat onze witte ‘Bullettrain’ voor ons klaar. We ploffen ergens neer, Ad gaat even foto’s maken. E staan wel een stuk of 10 hogesnelheidstreinen klaar om te vertrekken. Dan kom ik erachter dat we op plaats moeten zitten. We verkassen en komen in een drukke wagon terecht, geen Westerling te zien. Wel een groep druk kaartende Chinezen. Er wordt goed gebruik gemaakt van deze treinen.

Voor 08.00 uur vertrekt de trein al. De snelheid loopt al gauw op tot 305 km per uur. Shanghai ligt 1200 km naar het Zuidoosten. Over deze afstand doen we 5 uurtjes. Na aankomst in S. worden vliegensvlug alle stoelen gedraaid en het afval verwijderd. Tien minuten later komen de 1^e reizigers alweer het perron op en na totaal 25 minuten vertrekt de trein terug naar Beijing. Heel effectief dus.

Net als in Beijing komen we in S. niet aan op het station waar we dachten dat we aan zouden komen. Als niemand je kan vertellen waar je bent, probeer dan maar eens zelfstandig bij je hotel te komen. We kopen metrokaartjes en eindelijk treffen we iemand die Engels spreekt. Dan is het snel gepiept.

1e Kennismaking met Shanghai

De vochtige warmte van Shanghai slaat ons als een klamme deken in het gezicht, het is 38°C. Ons tempo gaat een stuk omlaag, we brengen de rest van de middag bij de airco door in ons hotel. We hebben de beschikking over een klein appartementje en Ad kookt een maaltijd. Dat is lang geleden, kunnen we alvast weer even wennen aan het ‘gewone leven’.

Als de avond valt, en dat is hier al vroeg, om 19.15 uur is het donker, wandelen we naar de Bund. De Bund was ooit het kloppend hart van koloniaal Shanghai. Het is een boulevard langs de rivier de Huangpu met aan de ene kant zicht op fraaie oude gebouwen uit 1920-1930 en aan de overkant het zakencentrum Pudong. De verlichte skyline van Shanghai is werkelijk prachtig. De wolkenkrabbers eisen de aandacht op met hun bonte verlichting, de klassieke gebouwen aan onze zijde zijn traditioneel aangelicht. Op de rivier varen verlichte rondvaartboten, het lijkt de lichtjesparade tijdens de Havendagen in Rotterdam wel.

We raken aan de praat met een groepje Chinese meisjes. Ze vragen en babbelen honderduit. We zijn zo vriendelijk zeggen ze, of we zin hebben om mee te gaan naar een Chinees feest. Nou ja, we zijn wel moe en zeggen geen geld bij ons te hebben, maar misschien toch wel leuk, dus lopen we mee. Het is maar 5 minuten lopen zeggen ze. Er wordt flink doorgepraat en gelopen. ‘Eh…. zijn we er al?’ vragen we. Ja bijna, nog een klein stukje krijgen we tot 2x toe te horen. Dan gaan we een gebouw in en belanden we in een klein kamertje met theepotjes en div. soorten thee. We krijgen een menukaart te zien waarop staat dat een kopje thee 49 yuan kost (±6,50 euro). Weer geven we aan dat we geen geld bij ons hebben. Geen probleem zeggen de meisjes, je kunt altijd even gaan pinnen of we lopen mee naar het hotel. We voelen nattigheid en verlaten direct de kamer. Na een korte ‘googlesessie’ zijn we erachter gekomen dat toeristen op deze manier opgelicht worden en voor flink wat geld ook. We zijn de dans gelukkig ontsprongen.