De vorige keer was ons verhaal wat abrupt geeindigd. Maar we waren bang dat in de drukke, donkere ruimte waar we zaten te internetten in Ulaan Batar, de stroom uit zou vallen. En dat moet je niet hebben als je net een lap tekst getikt hebt.

Diezelfde dag nl. liepen we in een supermarkt in U.B., die we met enige moeite gevonden hadden, toen de stroom uitviel. Alles werd donker, de koeling viel uit, klanten liepen weg. Wij bleven, we waren veel te blij dat we een supermarktje gevonden hadden. Afrekenen lukte niet, de kassa wilde niet opnieuw opstarten. Een kassa aan de andere ingang bood gelukkig uitkomst.

Trans Mongolie Express (donderdag 16 augustus 2012)

De 2e reden dat we onze internetsessie moesten afbreken, was de tijd. We moesten de volgende dag al om 05.00 uur op. Om 07.15 uur vertrok onze trein, de Trans Mongolie Express naar Beijing en die mochten we zeer beslist niet missen.Het was het begin van een treinreis die ruim 1.5 dag zou duren.

Wat doe je zoal onderweg. Je kijkt naar buiten en laat de oneindige vlakten aan je voorbijtrekken. Je leest eens wat of maakt een praatje met medereizigers. Soms mag je even de benen strekken. In Sainshand, een stadje in het Zuidwesten van Mongolie en van belang vanwege delfstoffen, mochten we een kleine 3/4 uur luchten. Handelaren op het perron maken daar handig gebruik van. Je kunt er drinken kopen, koekjes, kant en klaar verpakte maaltijden, alles gericht op de treinreizigers. Ook zien we souveniers, leren en vilten sloffen, olieverfschilderijtjes met landschappen en de steeds terugkerende kleine 'gerretjes' gemaakt van vilt. Wij besteden onze laatste tugriks aan een heerlijk ijsje. Het is warm in het Gobigebied.

Grensperikelen

Op de grens van Mongolie naar China worden we eerst door de Mong. douane gecontroleerd. Zijn we het wel echt? We moeten even opstaan zodat ze ons goed kunnen vergelijken met de foto in ons paspoort. In China duurt het allemaal veel langer. Ook wordt de trein van onder tot boven op illegalen gecontroleerd. En er moet van treinonderstel gewisseld worden, wat een hele operatie blijkt te zijn. De reden hiervoor is dat het spoor in China iets smaller (20 cm.) is dan in Rusland en Mong. De wagons worden allemaal los van elkaar gehaald. Dan worden ze opgekrikt om op een kleine 2,5 meter hoogte te blijven 'zweven'. Het oude treinonderstel wordt weggereden en na veel passen en meten komt het Chinese onderstel er voor in de plaats. Na vier uur is het gepiept en om 01.00 uur, ik lig dan al in mijn bedje, gaan we verder. De paspoorten zijn even daarvoor teruggebracht.

China (vrijdag 17 augustus 2012)

Het landschap is totaal veranderd. Na een best redelijke nacht zien we een bergachtig landschap, leem, velden mais, zonnebloemen, geordende plaatsen met veel nieuwbouw. Mooie flats die massaal zonnecollectoren met water op het dak hebben staan. Orde, netheid en bedrijvigheid. Goede wegen! Kolencentrales met wel 10 koeltorens. Alles is zo anders dan Mong. Dan omsluiten de bergen ons steeds meer. Roodachtige lichte rotsen komen steeds dichterbij, veel groene struiken. Op de bodem van het dal loopt een riviertje en eromheen staan (fruit?-)bomen. Het zicht wordt ons telkens weer even ontnomen door de vele tunneltjes.

Beijing

En dan, als we beginnen te denken,'zijn we er nog niet?', doemt de grote stad Beijing op. Om 14.45 uur zijn we er. We zien aerodynamisch gevormde witte hogesnelheidstreinen staan, die o.a. naar Shanghai gaan. Een aantal medereizigers worden opgehaald en naar hun hotel gebracht. En ja het is best verleidelijk om nu in een airconditioned busje te stappen en naar het hotel te zoeven. Maar nee, wij regelen het zelf, eigenwijs als we zijn. Het is druk voor het station en met wat gebaren komen we erachter waar de metro is. De rij voor de metrokaartjes is heel erg lang. We boffen, want de jongen die achter ons staat spreekt goed Engels. Hij vertelt ons alle ins en outs van het reizen per metro en brengt ons na het kopen van de kaartjes zelfs naar het juiste perron toe. Maar niet voordat hij een foto van ons heeft gemaakt samen met z'n neefje. Een gezin die dat ziet gebeuren, spreekt hem aan, zij willen ook graag met ons op de foto. Natuurlijk vinden we dat geen probleem. Het zal ons later nog vaker gebeuren. Vandaag nog toen we in een park zaten. Schuin achter ons werd een telelens op ons gericht, je kijkt toevallig even om en klik. Niet omdat we zulke modellen zijn, maar vaak zijn het Chinezen uit de provincie die op vakantie zijn in Beijing en nog niet zo vaak westerlingen 'in het echt' gezien hebben.

Ons hotel is een grote Westers/Chinese kolos waar het goed vertoeven is. In de avond lopen we naar het Tian'An Menplein. Vanwege een vlaggenceremonie mogen we er niet op. Aan de overkant ligt de verlichte ingang van de Verboden Stad. Het is er ontzettend druk, overal lopen Chinezen. Nou ja, ze zijn niet voor niets met 1,4 miljard.